Şekerci. dünyada 5 Ekim’de kutlanan Öğretmenler Günü’nün Türkiye’de 24 Kasım’da kutlanmasının 12 Eylül döneminden kalan bir uygulama olduğunu hatırlatan Şekerci, “Her yıl birkaç hamasi sözle geçiştirilen bu gün, öğretmenlerin hangi yarasına merhem oluyor?” diye sorarak asıl sorunlara odaklanılması gerektiğini dile getirdi.

“Atama Bekleyenler ve Sözleşmeli Öğretmenlerin Çilesi Sürüyor”

Şekerci, atanmak için binlerce öğretmen adayının beklediğini, atananların ise sözleşmeli statü nedeniyle yeni bir zorlukla karşı karşıya kaldığını belirtti. Doğum oranlarının düştüğü bir dönemde aile kuran öğretmenlerin, üç yıl boyunca ailelerinden uzak kaldığını ifade eden Şekerci, bunun “adeta bir kürek mahkûmiyeti” olduğunu söyledi.

Başörtüsü yasakları döneminde kadın öğretmenlerin yaşadığı sıkıntılara dikkat çeken Şekerci, “Şimdi aynı öğretmenler, çakılı sözleşmeli kadro uygulamasıyla bu kez işi ile ailesi arasında tercih yapmaya zorlanıyor” dedi.

“Öğretmenin En Büyük Yarası Saygınlığının Aşınması”

Şekerci, öğretmenlerin yalnızca ekonomik problemlerle değil, giderek artan saygınlık kaybıyla mücadele ettiğini vurguladı.

Alo 124 ve BİMER’in ardından CİMER’in daha kontrolsüz bir şikâyet mekanizmasına dönüştüğünü belirten Şekerci, “Bir tıkla yapılan yerli yersiz şikâyetler, öğretmenleri yıpratıyor. Açılan soruşturmalar öğretmenlerin ruh hâlini bozuyor, hukuki masraflar bir memur maaşını buluyor” ifadelerini kullandı.

Angaryaya Dönüşen Evrak Yükü

Şekerci, öğretmenlerin giderek artan proje baskısı ve evrak yükünden şikâyetçi olduğunu belirterek, bir öğretmenin şu sözlerini aktardı:

“Öğrencilerle aramıza giren projelerden, angaryaya dönüşen evrak işlerinden dolayı ağız tadıyla öğretmenlik yapamıyoruz.”

“Hatıran Yeter! değil, Hatırımız Dikkate Alınsın”

Öğretmenler Günü’nün nostaljik şarkılarla geçiştirildiğini belirten Şekerci, şu çağrıyı yaptı:

“Bu yıl, belirli gün ve haftalar refleksiyle kutlanan son Öğretmenler Günü olmalı. Öğretmenler hatırası ile yetinilen değil, hatırı dikkate alınan insanlar olmak istiyor.”